Modeltekenen | Tekenmodel in het buitenland
Een kijkje in een andere wereld
Mensen met ervaring kunnen boeiend over een heel andere wereld vertellen
Soms spreek je wel eens iemand die ervaring in het buitenland als kunstmodel heeft opgedaan. En enige tijd geleden stuitte ik daadwerkelijk op iemand die een tijdlang modeltekenlessen in de Verenigde Staten had gevolgd.En de verschillen met de gang van zaken in
Nederland zijn zodanig dat het toch wel leuk is om daar eens wat verder in te
duiken.
In de USA wordt kunstmodel namelijk wél als een vak gezien
Allereerst wordt kunstmodel in de USA als een erkend vak of beroep beschouwd. Dus niet iedereen mag zich zomaar kunstmodel gaan noemen. Kunstmodellen dienen een proeve van bekwaamheid af te leggen bij een daarvoor geschikte academie.En elke academie zal een screening vooraf van de modellen eisen. Dat is duidelijk andere koek dan in Nederland waar iedereen zichzelf direct model mag noemen.
Voordeel: Je krijgt altijd een goed model voor je ezel
Als cursist van een dergelijke academie weet je dus van tevoren dat je altijd een kwalitatief goed model mag verwachten.
In vergelijking met
Nederland wordt het model in de watten gelegd. Standaard is een korte pauze om
de 20 minuten. Dan komt hij of zij weer terug in de goede stand en gaat de tekensessie
weer verder.
Discussies worden vermeden
Eventjes aftekenen of aftapen met schildertape (crêpetape) voorkomt gezeur en is daarom standaard. Daar zijn vervolgens ook geen discussies over. Hier is discussie niet ongebruikelijk. Maar is nu het model wat verschoven of staat de tekenaar een paar centimeter verder waardoor die een ander beeld krijgt? Of is de ezel wat verplaatst? Hoe meer dit soort vervelende discussies vermeden kunnen worden, hoe beter het is. En die worden daar door de docent dan ook rigoureus de kop ingedrukt.Het model
bepaalt de stand
En daarmee klaar. Want een ervaren model weet ook prima wat
hij of zij vol kan houden. En hoe natuurlijker een stand voor het model hoe beter het is en
hoe gemakkelijker het gaat. Uiteraard is voor een ervaren model het aantal natuurlijke poses een stuk groter.
Extra's moeten betaald worden
Andere benadering
Opmerkelijk is ook de ondersteuning die de cursisten krijgen. De docent zit met bureau achter in het lokaal. Hij of zij houdt vanuit die positie de cursisten in de gaten. Goede cursisten krijgen verdere hulp en steeds meer ondersteuning, zodat ze ook beter kunnen worden. De opleiding groeit mee met de leerling. Ze groeien gelijk op. Als je goed bent kun je beter worden. Als je beter bent wordt je nog beter. Het is een interessante aanpak en totaal anders dan hier.Heb je geen aanleg? Dan krijg je ook geen hulp
De cursisten met minder aanleg krijgen weinig of geen hulp. Het gevolg is dus dat de betere tekenaars steeds beter worden en de mindere cursisten dat niveau steeds minder bij kunnen houden. Waar men er hier naar streeft om per groep cursisten juist een gelijkmatig minimaal niveau te krijgen, worden daar de verschillen tussen de cursisten bewust steeds groter gemaakt.Als je geen aanleg hebt,
dan hoor je er gewoon niet. Wellicht is dat tekenend voor de maatschappij in de Verenigde Staten?
Kunstmodel is daar dus echt
een vak. Net als elk ander beroep. In Nederland kunnen vooral mensen die de modellenwereld niet kennen er nog wel eens denigrerend over doen.
Er zijn dus duidelijke verschillen
Kortom, er zijn duidelijke verschillen aantoonbaar, zowel voor de modellen als de tekenaars die daar les hebben. Toch aardig dat dit soort verschillen er zijn. Voor een model heeft het dus de nodige voordelen, voor een Nederlandse cursist zou het behoorlijk wennen en aanpassen zijn.Zal ik een cursus aanbieden op gevorderd niveau?
Bij mijn nieuwe project model met koffie kan ik workshops modeltekenen aanbieden op elk gewenst niveau. Van "houd een penseel niet vast aan de haren maar aan het houten gedeelte" tot aan het tekenen en schilderen van de moeilijkste modelstanden. Dus met een dergelijke workshop naar Amerikaans model ga ik beslist ook eens experimenteren. Interesse? Zie de website