Gaan we “modeltekenen” of gaan we “een model tekenen”?

Modeltekenen | Of “een model tekenen”?

Er vallen mij wel eens dingen bij modeltekenen op

Wat is het verschil?

"Wat is daar nu weer het verschil tussen?" Zo hoor ik een groot aantal van u, de lezers,  al denken. Nu, daar zal ik dan eens mijn bescheiden lichtje eens over laten schijnen.

In de loop van heel wat jaren heb ik veel, heel veel modeltekensessies op allerlei plaatsen gedaan. En tijdens het poseren heb je dan nogal wat tijd beschikbaar om de tekensessie en de omgeving eens rustig te observeren. En vanuit die observaties gaan je op den duur vanzelf allerlei dingen opvallen. En vanuit datgene dat je opvalt ga je in de loop der jaren de nodige conclusies trekken. En op een gegeven moment zet die conclusie zich vast in je brein. En dan ga je allerlei nieuwe sessies daarmee vergelijken.

Modeltekenen is iets anders dan het tekenen van een model

En de conclusie is dus: Modeltekenen is iets heel anders dan het zomaar tekenen van een model. Laat ik beide eens wat verder uitdiepen. Het worden natuurlijk stereotiepen en niet alles zal voor iedereen van toepassing zijn. Maar kijkt u een met mij mee of u iets herkent. De tweedeling zal u dan gegarandeerd duidelijk worden.

"Model met koffie" voor wie echt modeltekenen wil

Modeltekenen in clubverband

Echt goed tekenen is belangrijk

Bij deze modeltekenclubs (eigenlijk is het modellentekenclubs, maar iedereen gebruikt dat door elkaar) vinden we tekenaars die zich echt richten op het zo goed mogelijk tekenen van modellen. Liefst doen ze dat in een door henzelf ontwikkelde stijl. Je mag rustig stellen dat het tekenaars zijn die constant proberen om zichzelf verder te verbeteren. Een prima uitgangspunt wat mij betreft.

Er is vaak veel ervaring aanwezig

Vaak tekent met al gedurende tientallen jaren. Men is honkvast, ondanks het feit dat er nogal wat alternatieven in de buurt zijn. Men zoekt ook echt naar modellen die iets nieuws en/of iets anders kunnen leveren omdat men op het traditionele model al wat uitgekeken raakt.

Verdere ontwikkeling van eigen vaardigheden staat voorop

Men wil zich ontwikkelen en dat is goed te merken. Vaak vinden we er ook ervaren kunstenaars onder die ook een stuk terugkoppeling van elkaar willen hebben. En die ook zeker niet bang zijn om zelf even flink een mening te geven.

Vaak is er een docent of ervaren sessieleider

Er is bijna altijd een docent en anders in elk geval een sessieleider met heel veel ervaring die nog wel iets bij kan sturen. Aan het einde van de rit worden de werkstukken uitgestald en vaak zeer kritisch tegen het licht gehouden. Men geeft en incasseert probleemloos commentaar en kritiek.

Dit is de eerste variant.   

Het tekenen van een model

Het doel is nu niet zozeer het tekenen maar  vooral het samen tekenen van een model waarbij de samenwerking een groot sociaal doel heeft. Iedereen kent er iedereen. Ook dit wordt gedaan door een tekenclub. En ook door mensen die graag tekenen. En daar in dit geval eens een keer een model als onderwerp nemen. En een volgend jaar wellicht weer eens iets anders. Het gezellig samen tekenen op zich staat centraal. Het verbeteren van de prestaties komt op de tweede plaats. Bij sommige clubs is er zelfs na vele jaren niet echt sprake van zichtbare verbetering, maar men streeft daar duidelijk ook niet naar. Of hier iets mis mee is? Nee, natuurlijk niet. Iedereen moet vooral doen waar hij of zij zich lekker bij voelt. 

Voor amateurs die er plezier in hebben

Echte beroepskunstenaars nemen meestal niet aan dit soort clubs deel. De meeste, zo niet alle, deelnemers zijn amateurs. Er is meestal geen sprake van een docent of een ervaren sessieleider die voor terugkoppeling kan zorgen. Hoewel, terugkoppeling? Die is helemaal niet van belang en vaak bekijkt men elkaars werk niet of nauwelijks. De tekeningen worden direct opgerold en gaan mee naar huis.

Nogmaals, hier is helemaal niets mis mee verder, mocht die indruk door mij gewekt worden. Het gaat mij even om het duidelijk maken van het verschil. En het feit dat het voor het model duidelijk een aanpassing vraagt. 

Maar hoe merk je dat verschil als model?

Als model heb je wel degelijk met het verschil te maken. De professionele "modellentekenaars" stellen vaak hoge en ook speciale eisen. Ze willen in hun kunnen uitgedaagd worden en verwachten van het model dat die daar een positieve bijdrage bij levert. Complexe standen, korte en zelfs ultrakorte standen, bewegende standen, herhalende standen. Speciale attributen, thema's, afwijkende kleding, sporten, een muziekinstrument bespelen en noem de varianten in poseren maar op. Met wisselend geklede en ongeklede poses. Al dat soort standen komen in de loop van de tijd wel voorbij. En de door het model ingenomen poses zijn zeker niet snel te ingewikkeld voor deze groep. Integendeel.

Ontspanning staat voorop

Bij de clubs die een model tekenen gaat het vaak anders. Men komt voor een paar uurtjes ontspanning door gezellig samen te tekenen. En op modellen die zelf allerlei moeilijke standen gaan doen zit men in eerste instantie niet echt te wachten. Poses met een hoge snelheid vergroten het ongenoegen vaak nog verder en soms gaat het met zoveel gezucht gepaard dat je als model maar flink wat gas terugneemt.

Aan modellen worden nauwelijks eisen gesteld

Je ziet ook vaak dat deze clubs totaal niet kritisch zijn naar modellen toe. Iedereen die model wil gaan zitten is in principe welkom. Vaak worden er familieleden, vrienden of kennissen ingezet. Met kleding of ongekleed, het luistert ook allemaal niet zo nauw. Het zoeken van standen die de lat voor de tekenaar steeds hoger leggen speelt hier echt geen enkele rol. Als je er tegen kunt heb je bij deze sessies als model een luizenleven. Maar er zijn ook modellen die zich bij deze clubs minder op het gemak voelen.

Niet elk model is voor beide groepen geschikt

Niet elk model is voor beide groepen geschikt. Er zijn modellen voor wie de eisen van de fanatieke modellentekenaars veel te hoog gaan en er zijn modellen die de relaxte sfeer van de tekenaars van een model op de zenuwen werkt. Maar in de praktijk sorteert dit zichzelf in de loop van de tijd wel uit.

"lastige modellen" worden bij de sociale clubs niet meer gevraagd

Een model met te lastige standen wordt gewoon bij een club met een sociale doelstelling gewoon niet meer gevraagd. Net zo min als een model dat bij de modellentekenaars onvoldoende bijdrage levert aan het steeds maar hoger leggen van de lat. Wil je als model regelmatig werk hebben dan is onderkennen van het verschil en je daar aan aanpassen van groot belang. 

Kijk waar je je als model bij thuis voelt

En als model voel je zelf uiteraard ook wel aan waar je thuis bent en waar beslist niet. En ook daar pas je je aan de situatie aan door er gewoon niet meer naar toe te gaan als je gevraagd wordt. Iets wat zich vooral bij zeer ervaren modellen die veel meer werk aangeboden krijgen dan ze aankunnen, steeds vaker voor zal doen

Tenslotte, ben je nu "professioneel" tekenmodel of ben je een model dat wel eens een keertje getekend wordt? Het is dus een enorm verschil. Dat is wel zeker. En zoek daarom altijd als model een club die daarbij past. 

Dat werkt het prettigste voor alle partijen.

Model met Koffie

Zelf organiseer ik ook mogelijkheden voor tekenclubs, En dan zijn beide hiervoor genoemde groepen welkom. In overleg pas ik de standen aan als een kameleon. Dat komt helemaal goed. Op www.modelmetkoffie.nl lees je meer over deze unieke, super-flexibele aanpak.    

Een typische gezelligheidsclub in actie bij "Model met koffie"

Even intekenen met snelle standen bij "Model met koffie"

---

 LEEST U JETJE'S DAG OOK AL?

---